ANTES DE JULGAR OUTROS, PENSE DUAS VEZES
Um médico entrou num hospital apressado, depois de ter sido chamado para
uma cirurgia urgente. Ele respondeu à chamada imediatamente, e mal chegou
trocou-se e foi direto para o bloco operatório. Pelo caminho encontrou o pai do
rapaz que ia ser operado a andar para trás e para frente à espera do médico.
Quando o viu, o pai gritou:
- Porque demorou este tempo todo a vir? Não sabe que a vida do meu filho
está em perigo? Você não tem o mínimo de sentimento e de responsabilidade?
O médico sorriu e respondeu serenamente:
- Peço-lhe desculpa, não estava no hospital e vim assim que recebi a
chamada.
Agora, gostaria que você se acalmasse para que eu também possa fazer o
meu trabalho.
- Acalmar-me? E se o seu filho estivesse dentro do bloco operatório, você
também ficaria calmo? E se o seu filho morresse o que faria? - disse o pai
visivelmente agitado.
- Ficar nesse estado alterado e de nervos não vai ajudar nada, nem a si,
nem a mim e muito menos ao seu filho. Prometo-lhe que farei o melhor que sei e
consigo dentro das minhas capacidades, disse o médico.
- Falar assim é fácil, quando não nos diz respeito, murmurou o pai entre
dentes.
Passadas algumas horas, a cirurgia terminou e o médico saiu sorridente de
encontro ao pai.
- A cirurgia foi um sucesso. Conseguimos salvar o seu filho! Se tiver
alguma questão pergunte à enfermeira.
Sem esperar pela resposta, o clínico prosseguiu caminho visivelmente
apressado.
O pai irritado dirigiu-se à enfermeira e desabafou:
- O médico é mesmo arrogante. Será que lhe custava muito ficar aqui mais
uns minutos para eu lhe questionar em relação ao estado geral do meu filho?
A enfermeira, um pouco abalada e quase a chorar respondeu-lhe:
- O filho do doutor morreu ontem num acidente rodoviário. Ele estava no funeral quando o chamamos para a cirurgia do seu filho. Agora que a cirurgia terminou e o seu filho foi salvo, o doutor voltou para o funeral para prestar a última homenagem ao filho dele.
PREMISLI DVAKRAT PREDNO OBSODIŠ DRUGE
Zdravnik je hitel v bolnišnico, ko je dobil klic za nujno
operacijo. Na klic se je takoj odzval, čim je prišel, se je preoblekel in šel
proti operacijski dvorani. Na poti je srečal očeta dečka, ki ga bo operiral.
Oče je hodil gor in dol, ko je čakal zdravnika. Ko ga je zagledal, je oče začel
vpiti:
- Zakaj je trajalo toliko časa, da ste prišli? Ali ne
veste, da je življenje mojega sina v nevarnosti? Vi nimate prav nič sočutja in
občutka za odgovornost?
Zdravnik
se je nasmehnil in mirno odgovoril:
-
Oprostite, nisem bil v bolnišnici in sem prišel, ko sem dobil klic.
Zdaj bi vas prosil, da se umirite, da bom jaz
lahko opravil svoje delo.
- Naj
se umirim? In, če bi bil vaš sin v operacijski dvorani, bi vi tudi ostali
mirni?
In, če bi vaš sin umrl, kaj bi storili? –
reče oče vidno razburjen.
- Biti
takole razburjen in nervozen ne bo nikomur pomagalo, ne vam, ne meni in še manj
vašemu sinu. Obljubim, da bom storil vse, kar je v mojih močeh – je rekel
zdravnik.
-
Takole govoriti je lahko, ko nimamo spoštovanja. – je med zobmi mrmral oče.
Minilo
je nekaj ur, operacija je bila končana in zdravnik je mirno šel k očetu.
- Operacija je bila uspešna. Uspeli smo rešiti vašega sina! Če imate kaj
vprašanj, se obrnite na medicinsko sestro.
Ne da bi počakal na odgovor je zdravnik hitro nadaljeval svojo pot.
Oče
se je jezno napotil k medicinski sestri in si dal duška:
- Zdravnik je res aroganten. Bi ga veliko stalo, če bi ostal še nekaj
minut, da ga povprašam o stanju mojega sina?
Medicinska sestra, ki je bila rahlo pretresena je skoraj jokala, mu je
odgovorila:
- Zdravnikov sin je včeraj umrl v prometni nesreči. Bil je na pogrebu, ko smo ga poklicali na operacijo vašega sina. Zdaj, ko je operacija končana in vaš sin rešen, se je zdravnik vrnil na pogreb, da se zadnjič poslovi od svojega sina.
Sem comentários:
Enviar um comentário